η μαύρη καλλονή...

...ήρθε!
... με περιμένει στο μαγαζί!
... φορτίζει μπαταρίες και σε λίγο είναι έτοιμη για να αλωνίσουμε μαζί τους δρόμους!

... απίστευτο μου φαίνεται :-)

Γάμος τεταρτιάτικα

Χθες γνώρισα τον Memento.
Ο Μεμέντος είναι ένας συμπαθής γεωπόνος που ζει στην Κατερίνη.
Γνωριστήκαμε σε ένα γάμο, στον πολύ ωραίο, ομολογουμένως, χώρο δεξιώσεων (με παρεκκλήσι μαζί) του Island. Κόσμος β.π., κυρίες ντυμένες και φτιαγμένες στην τρίχα, με ροζ φουσκωτά φορέματα σαν μπουμπουνιέρες (πολύ της μόδας το ροζ-κοραλί).
Εβαλα το πιο γκλαμουράτο φόρεμα που έχω και την καινούργια μου εσάρπα - έπρεπε να με βλέπατε - όλα ήταν πάρα πολύ ωραία! Στην αρχή δυσκολεύτηκα λίγο με τον συνδυασμό "τακούνια-γκαζόν-φόρεμαμέχριτοπάτωμα-τρελός αέρας" αλλά μετά προσαρμόστηκα...
Χάλασαν τα μαλλιά μου (μικρό το κακό) και έφυγε το κραγιόν, αλλά δεν πειράζει, η πρώτη εντύπωση παίζει ρόλο και αυτήν την πετύχαμε (λέμε τώρα).

Και ήρθε η πολυπόθητη ώρα του μπουφέ! Χα-μός! Μεζέδες να γλύφεις τα δάχτυλά σου, τα πιάτα παραφουσκωμένα από φαγητά, όλα πεντανόστιμα!
Άλλο ένα πράμα που πρέπει να έχουμε στο νου μας όταν βρισκόμαστε μπροστά σε μπουφέ:
Τα καλύτερα είναι στο τέρμα του τραπεζιού! Μην παραγεμίζουμε με μαρούλια και μπρόκολα το πιάτο μας, όταν παρακάτω μας περιμένουν μπουκιές από μπιφτεκάκια, φιλετάκια κοτόπουλου, μπουρεκάκια, γύρους κλπ κλπ.
Tip: καπακώνουμε το πιάτο με μια αραβική πιτούλα και προστατεύουμε το φαγητό από το να μας το πάρει ο αέρας.

Ο Μεμέντος καθόταν δίπλα μας στο ίδιο τραπέζι. Πιάσαμε κουβέντα...
Μεμέντος: "Εισαστε από την μεριά του γαμπρού?"
Κωνσταντίνος: "Ναι, εσείς?"
(συνεχίστηκαν τα γενικά...)
Μεμ: "Και πόσο καιρό πριν έγινε αυτό?"
Κ.: "Περίπου 5 χρόνια"
Μεμ: "Ααα μάλιστα ... ναι ... που λες, εγώ τον ξέρω από το στρατό..."
Κ.: "..."
Μεμ: "Δεν θυμάμαι αν σε ρώτησα, πόσο καιρό πριν έγινε το συμβάν?"
( !!! εδώ είναι που περιμένω να βγάλει την πολαρόϊντ!)
Μεμ: "Ξέρετε ξεχνάω γρήγορα ... η γυναίκα μου από δω είναι ο "σκληρός δίσκος" ας το πούμε..."

Μ'αυτά και μ'αυτά έχει περάσει λίγο η ώρα, αρχίζουμε να χορταίνουμε ...
Τον βλέπουμε ξαφνικά με δεύτερο πιάτο στο χέρι, φίσκα!
"Νομίζετε ότι τρώω πολύ???" (αφού ήταν αδύνατος, ας φάει ο άνθρωπος ... τι μας νοιάζει...)

Παρατήρηση: το γκαρσόν του catering όφειλε να ξέρει ότι μόνο αν τοποθετήσω τα μαχαιροπήρουνά μου με συγκεκριμένη θέση στο πιάτο μου, πάει να πει ότι έχω τελειώσει το φαγητό μου! Κι όχι να έρχεται πάνω από το κεφάλι μου και να με ρωτάει "τελειώσατε?" όχι άνθρωπέ μου, ακόμα τρώω, δε βλέπεις τα μαχαιροπήρουνα μου? τς τς τς...

Αφού φάγαμε τον αγλέουρα και πίνουμε κρασάκι να χωνέψουμε, βλέπουμε τον Μεμέντο να γυρίζει από το τρίτο δρομολόγιο... (ποτέ δεν τον παίρναμε είδηση να φεύγει... μόνο να έρχεται) "Είδατε ότι έχει και γλυκά??? Λουκουμάδες, τάρτες, παστάκια, παγωτά!"

(Εφαγα κι εγώ το χωνάκι μου!)

Συνολικά έκανε refill 4 φορές... τον έψαχνε ο γαμπρός να κάνουν νούμερα με τους μπερέδες ...άφαντος ο Μεμέντος ... που τον έχανες που τον έβρισκες, στο μπουφέ!

Αλλά, συμπαθέστατος ...αυτό το "του '83" με τσάκισε ...χι χι χι ...(μήπως ξέχναγε ότι είχε φάει και γι'αυτό επανασερβιριζόταν? who knows...)

Επίσης, έχω να πω ότι τα αποδεικτικά στοιχεία από την πίστα δεν είναι έγκυρα (με τραβολογήσανε με το ζόρι).

Μην ξεχάσω την σούπερ γιαγιά! Μια γιαγιά 81 ετών, γαλλίδα, με παντελονάκι, κοραλί μπλουζάκι, να τα δίνει όλα στο χορό (εκείνη τη στιγμή ο Dj Αντρέας (!) πρέπει να έπαιζε Bob Sinclar) ... το τι φιγούρα, δε λέγεται! Ολα τα λεφτά η γιαγιά! Εύγε!

Τελικά ήταν πολύ ωραία η βραδιά και ο γάμος ωραίος και όλα τα παιδιά πολύ συμπαθητικά και η ροζ γραβάτα τέ-λει-α ;-)


* * * * *
Χμμ... μπήκα σε σκέψεις... αποφάσισα τελικά ότι δεν θα κάνω δεξίωση στον γάμο μου.

Επίσης αποφάσισα ότι δεν έχει νόημα να κάνω test ride στη μηχανή γιατί δεν πρόκειται να καταλάβω και πολλά πράγματα με το γύρο ενός τετραγώνου - είναι σαν τα παπούτσια ένα πράμα, άμα δεν τα φορέσεις έξω δεν καταλαβαίνεις αν σε χτυπάνε.

...ζζζζζζ....